Joop Daalmeijer
Volgens Daalmeijer is kunst en cultuur belangrijk voor het leefklimaat van en in gemeenten. “Je moet toch geen gemeente willen zijn waar de bevolking alleen maar kan werken en slapen, werken en slapen… Ook voor bedrijven die zich in een gemeente willen vestigen is het belangrijk of zijn werknemers kunnen uitgaan, een concert kunnen bijwonen, of naar een museum of het theater kunnen gaan”, wist hij Omroep Zeeland te melden.
Nou denk ik dan. De cultuurpaus verkondigt zijn evangelie, maar kent zijn kerkgangers in deze – de Zeeuwen – niet al te goed. Want laat ons wel wezen; hoeveel Zeeuwen zouden er wakker liggen van de bezuinigingen in die sector door die gemeenten. Welke Zeeuw schiet wakker als er gezegd wordt dat de cultuur in de gevarenzone zit? Misschien Ben de Reu even, maar verder toch hoegenaamd niemand.
En dan dat gemekker over samenwerken weer. Samenwerken in Zeeland, wie met wie? Kom, Zeeland laat vrijwel zijn hele theaterprogrammering al over aan een man, een ondernemer. Frans Lievens houdt al jaren het theatergebeuren in Middelburg, Goes en Terneuzen in stand en zou hij het niet doen, wie dan wel? Naar een museum gaan. Welke Zeeuw doet dat. Ja, hooguit bij een opening of kort daarna, maar er zijn weinig Zeeuwen die frequent bezoeker zijn van al die museumpjes die de provincie denkt rijk te moeten zijn. In Terneuzen zijn er recentelijk nog twee nieuwe geopend. Het ene trok zijn 5000e bezoeker kortgelee en erg veel meer zullen er dit jaar niet meer komen. Ik vraag me dan ook in gewisse af of de miljoeneninvestering van Terneuzen in die voorzieningen er ooit een klein beetje uitkomt. Ik vrees met grote vreze dat de exploitatie van die voorzieningen de zoveelste molensteen zullen worden, maar ja, wie ben ik. Geen Daalmeijer dat is zeker.
Samenwerken. Tja, een van Daalmeijers illustere voorgangers, Henk Scholten, in de jaren tachtig en negentig directeur van het Terneuzense Zuidlandtheater, wist hoe dat moest. Hij ging de grens over, wist ten tijde van het Festival van Vlaanderen ook gezelschappen en topmusici Zeeuws-Vlaanderen aan te laten doen en schiep daarmee het Festival van Zeeuws-Vlaanderen. Zoiets was nog nooit gebeurd. Scholten had echter zijn kont nog niet gekeerd of vanuit Middelburg werd nadrukkelijk bevel gegeven om dat regionale festival te koppelen aan het Zeeland Nazomerfestival anders zou de subsidiëring worden ingekort. Zo gaat dat met samenwerking in Zeeland.
Ik heb geen grote K in Zeeland nodig. Met Vlaanderen in de achtertuin en Londen, Parijs en Amsterdam op dagdeelafstand kom ik wel aan mijn trekken als ik iets moet zien, beleven of ervaren. In Zeeland zelve schik ik mij gaarne in mijn rol als cultuurbarbaar…(niet vergetend dat er een Nazomerfestival is, een Festival van Zeeuws-Vlaanderen, een filmfestival in Vlissingen, Concert at Sea, Vestrock, de murals in Goes, de Bach concerten in Aardenburg, dat er tientallen muziekgezelschappen in de provincie zijn, vier middelgrote theaters en nog wat kleinere, een prima Zeeuws- en Watersnoodmuseum en werkelijk tientallen kleintjes, jaarlijks honderden voorstellingen in dorps-en gemeenschapscentra…)
Lees ook:
Inderdaad! Weinig Zeeuwen die wakker liggen van de afbraak van cultuur – Voor de politiek, die een behoorlijke factor onbetrouwbaar kent, is dit een makkelijke prooi. Het werkt perfect op de onderbuik gevoelens van hun electoraat. Per saldo leveren deze bezuinigingen niet meer op dan een meer levenloze stad van stenen en wegen. Wat samenwerking betreft mogen de kunst instituties de hand in eigen boezem steken. Te lang gewacht met initiatief en denkend dat ze ZO uniek zijn dat ze hun identiteit kwijt raken. Hoopvol zijn nieuwe initiatieven van professionele kunstenaars zoals in Art House Zeeland.
Beste Conny.
Ik kan geen paus zijn, sorry. Ik ben wel katholiek, maar getrouwd en ook nog met een reformatorische christen. Beletselen genoeg dus. En cultuurpaus ben ik ook al niet. Gewoon een feilbaar mens en dat zijn pausen niet. Zeker niet ex cathedra. Wel ben ik af en toe een beetje een uitgesproken voorstander van al dat moois bij kunst en cultuur. De kerkgangers in Zeeland ken ik niet. Een paar wel. Maar niet iedereen. Al is de provincie klein, 380.000 inwoners, het zou meer dan een mensenleven kosten om al die mensen te leren kennen.
Wat ik heb willen zeggen is dat samenwerken kan leiden tot succesvolle subsidieaanvragen in Den Haag. En als er dan geld komt van het departement, hoeft Zeeland niet alleen al die slecht bezochte (jouw woorden) musea te financieren. Of blijft er wat geld over voor of sport, of ouderen zorg, of straatverlichting. Ik mekker niet, ik geef wat ideeën. Samenwerken levert andere financiële verhoudingen op en dan betaalt Den Haag waarschijnlijk mee. Zoals dat nu al gebeurt voor Nazomer en de Vleeshal, maar dan met kleine bedragen. En samenwerken met Vlaanderen gaat niet om geld, maar gaat om mooie producties, die dan ook in Zeeland te zie en te horen zijn., Net als vroeger Henk Scholten zo geweldig deed.
Maar Conny, als je vindt dat het allemaal onzin is, ook goed. Laat het geld maar liggen. Gaat het gewoon naar andere provincies. En dan blijven het Nazomerfestival, het filmfestival in Vlissingen, de Bach concerten in Aardenburg en al die kleine amateurgezelschappen gewoon bestaan. Niks mis mee. Alleen een beetje jammer dat de mogelijke landelijke subsidies niet gebruikt worden. De festivaldirecteuren die wij spraken (film en Nazomer) zeggen dat geld overigens goed te kunnen gebruiken.
En jij, Conny, jij bent een reislustig man. Goed ter been en je hebt genoeg geld in je persoonlijke portemonnee om naar Cultuur met een grote “K” te gaan in Londen, Parijs en Amsterdam. Hulde! Maar dat geldt niet voor mensen met een smallere beurs, voor Zeeuwen die of geen auto hebben of wat slecht ter been zijn. Niet erg voor die groep, want jij kunt ze via je blog vertellen hoe mooi het allemaal was wat je gezien hebt. Kunnen ze toch mee genieten. Ze zullen je dankbaar zijn.
Verder even goede vrienden, want je bent in ieder geval iemand die nadenkt over cultuur en dat doe ik ook. Dus daar vinden we elkaar. Ik zou het alleen prettig vinden als niet jij en ik alleen dat doen – en met Ben de Reu – maar ook de regionale en plaatselijke politici. Ook in Zeeland. Dat mooie Zeeland waar de cultuur inderdaad voor het oprapen ligt. En daarom kom ik er zo graag,.
Joop Daalmeijer
Wachten op toelating dan maar
Alles op zijn tijd, dank voor reactie.
Kunst en cultuur hoeven geen schatten te kosten, maar veel cultuurgeld blijft nu steken in onduidelijke circuits en geldputten. Dat is het probleem, denk ik.
Cultuur is ook reclame voor je provincie, kijk maar naar de concertzalen, het ZNF en Film by the Sea. Dat werkt vele malen beter dan een of andere vage wervingscampagne.
Overigens zeer sportief en verstandig van Joop Daalmeijer, dat hij hier z’n bevindingen komt verdedigen.