Soms kan een beetje minder geen kwaad

Vlaanderen rouwt om Steve Stevaert, maar heeft het er moeilijk mee. Gisterochtend werd bekend dat de oud-SPa-minister zich moest verantwoorden over een verkrachtingszaak. in 2010 zou hij zich aan een vrouw hebben vergrepen en begin 2013 had zij een klacht tegen hem ingediend. Hij zou nog voor de zomer voor de rechtbank moeten verschijnen. Stevaert bleek later op de dag vermist. Zijn jas en fiets werden bij het Albertkanaal in Hasselt aangetroffen. Enkele uren later werd hij in datzelfde kanaal dood teruggevonden. Over het waarom van de zelfmoord bestaat geen duidelijkheid. Vlaanderen kan slechts gissen en doet dat ook, volop. Was het de vrees voor een rechtszaak, voor een schandaal? Who knows? Verschillende Belgische bronnen vermelden dan ook dat er nog externe factoren een rol hebben gespeeld die tot deze tragische daad leidden. Er zou gesjoemeld zijn met honderden miljoen bij verzekeraar Ethias, waar Stevaert bij betrokken was, er zouden rare projecten geweest zijn in verre buitenlanden (Cuba, Vietnam) hij had eerder problemen gehad met prostitueés en de onderwereld..er zou, er zou vanalles.

Duidelijk was, na mededelingen van het parket, dat Stevaert overleden was en dat zijn lichaam uit het kanaal was gehaald. Sommige politici hadden de pluimen al klaar en toonden eerbetoon aan de gevallen prins van links, anderen waren terughoudend, weer anderen -zoals de CD&V’er Beke- die hem de man van gratis noemde – reageerden ongepast, maar reageerden wel. Iedereen die in Vlaanderenland wat voorstelde of wilde voorstellen had een reactie klaar.
Het feit dat er een klacht tegen de politicus was neergelegd werd door de reflectanten echter angstvallig gemeden en dat is ook vreemd, want met zijn dood komt er natuurlijk geen rechtszaak, geen wezenlijk debat. Het is zoals VRT-journaliste Sofie Demeyere stelde: “Met het overlijden is er nog maar één kant van het verhaal. Er is geen wederwoord meer mogelijk.”

Veel zal onderbelicht blijven. Veel tegels zullen niet gelicht worden. De politicus gaat onschuldig het graf in, omdat het tegendeel nimmer bewezen zal worden. Is dat goed of slecht?
Van de doden niets dan goeds wordt er wel eens gezegd, maar dat slaat eigenlijk nergens op.
Kijk bijvoorbeeld eens hoe de voorbije dagen de Duitse co-piloot Andreas Lubitz in de (sociale) media bejegend is, nadat de airbus die hij vloog met 150 passagiers tegen een bergwand was gevlogen in Zuid-Frankrijk. Als het waar is dat de 27-jarige man dat moedwillig heeft gedaan, dan is dat natuurlijk vreselijk. Zou hij het niet moedwillig hebben gedaan, dan nog, blijft het een vreselijke ramp.
Wat ik evenwel nog erger vind is dat – nog voor het officiële onderzoek naar de toedracht en omstandigheden van die ramp is afgerond – iedereen zijn verhaal al klaar heeft. De man zou suïcidaal geweest zijn (het bewijs daarvan is nergens te vinden), de man zou depressief zijn geweest (kan zijn, maar niemand in zijn omgeving heeft ‘m op suicidale gedachten kunnen betrappen), net als bij Stevaert zou, zou, zou er vanalles zijn geweest. Een Britse tabloid maakte het deze week erg bont door te melden dat de Duitser liefhebber zou zijn geweest van kinky homo sexsites. Nou, wat dat voor invloed op het rampzalig verloop van die vlucht van GermanWings zou hebben gehad, ontgaat mij volledig, maar ja, het wordt wel gemeld.

En er wordt veel gemeld, misschien wel te veel. Is het niet op tv of in de bladen, dan wel op sociale media, waar iedereen met zijn mening klaar zit of staat. Ik wil niet hypocriet zijn, ik bedien mij ook frequent van deze kanalen en zeg soms ook wel eens iets voor mijn beurt of zonder kennis van zaken te dragen, maar ik houd me verre van extremen.
Mooi is dat deze week Paul Van Haver, beter bekend als Stromea, in een aardige videoclip waarschuwt over het gebruik en de afhankelijkheid van sociale media en vooral Twitter.

De man zal met 1,8 miljoen volgers op Twitter en meer dan 6,6 miljoen op Facebook meer dan bewust zijn van de power van deze nieuwe communicatiekanalen. Niet?