“Schrijf je niets over de verkiezingen”, vroeg de lokale politicus me gisteren toen de eerste uitslagen uit de bus rolden.”
“Ja”, antwoordde ik, “wat moet ik schrijven? Dat het CDA op de weg terug is, de PvdA fors heeft verloren. Dat de SP wint, maar weer niets aan die winst zal hebben, dat Wilders zijn club een klapje krijgt, maar onverminderd stemmen blijft krijgen. Dat D66 in Zeeland een bescheiden winst boekt, maar nooit aan het stuurwiel zal mogen zitten, dat de Lokalen het momentum hadden, maar door ruzies en vlakke campagnes absoluut geen vuist hebben kunnen maken. Dat de Partij van de Heere nog immer trouwe geloofsgenoten trekt en dat GroenLinks en 50Plus marginaaltjes zijn en blijven. Ja, ach, wat moet je schrijven over deze verkiezingen?”
Ik zou kunnen stellen dat deze verkiezingen verziekt zijn door de landelijke media en de grote partijen, omdat er een overfixatie bestond voor hetgeen deze verkiezingen landelijk, voor de vertegenwoordiging in de Eerste Kamer zou gaan betekenen. Dat zag je in de vreselijke debatten op de verschillende omroepen. Over de provincies, over het beleid daar, over wat de kiezers dichtbij huis treft, daar ging de verkiezingsstrijd niet over…de landelijke kopstukken namen de regie en in de provincie mochten de regionale politici zuchten onder dat juk.
Juist door dat VVD-PvdA-beleid en de samenstelling van de Eerste Kamer tot inzet van de verkiezingen te maken wisten een heleboel kiezers het eigenlijk niet meer goed. “De vraag op wie moet ik nu in Godsnaam stemmen?”, hoorde ik in eigen omgeving regelmatig klinken. Ja, op wie?
“Ik ga op Roemer stemmen, die is voor de gewone mensen”, zei mijn moeder nog. „Mooi”, zei ik, “maar die staat hier toch nergens op een lijst?”
“Nee”, wist ze, “maar ik stem op de partij van Marijnissen.”
Wie van die partij ze in Zeeland een stem moest toevertrouwen wist ze niet, dus zette ze het rode bolletje maar bij de eerste. Zo ook bij de stemming voor het waterschap.
Net als mijn ma zijn er veel mensen die maar een bolletje rood hebben gemaakt zonder echt stil te staan bij de keuze. begrijpelijk, want laat ons wel wezen. Ik heb heel wat programma’s voorbij zien komen de laatste weken en vrijwel elke club wil economisch herstel, meer werkgelegenheid, zorgen voor de zorg en de infrastructuur, behoud van leefbaarheid en maatregelen tegen krimp. In de nuances bleken de verschillen, maar welke kiezer gaat al die programma’s doorspitten? Niemand, mensen kiezen op algemeenheden, soms op gevoel. Zeker de vele zwevende kiezers.
En kun je ze iets verwijten? Nee. Als een man als Mark Faasse van Zeeland Lokaal niet eens kans ziet om duidelijk te maken waarin zijn partij verschilt van die van Robesin en de Partij voor Zeeland, dan zal de kiezer ook ras concluderen dat het een pot nat is en dat Robesin eigenlijk de man van de Partij voor Zeeland was. Dan zul je zien dat er mensen het bolletje van PvZ rood maken, terwijl ze eigenlijk Provinciaal Belang hadden willen stemmen. Maar ze deden het niet en bijgevolg kan Johan Robesin een stap terugdoen, de politiek verlaten.
Ik vind dat jammer, want van Robesin kan veel gezegd worden, hij zorgde af en toe wel voor wat reuring in die anders zo saaie Statenzaal. Mark Faasse zal dat – helaas- niet doen. Die had daags na de verkiezingen al het gedacht om constructief oppositie te voeren. Ik zou eerlijk gezegd wel eens willen weten hoe de Zeeuws-Vlaamse kandidaten van zijn club, die de meeste stemmen voor hem hebben verzameld, daarover denken, over dat constructief oppositie voeren…
Ik zou ook kunnen schrijven over de teloorgang van de PvdA in het Zeeuwse Gewest, maar daar heb ik weinig zin in. De PvdA verloor in alle, ja in alle, 393 gemeenten in Nederland matig tot fors. Dat is sneu voor de regionale sociaal-democraten, maar als de partijleiding vast blijft houden aan de ingezette koers, dan zullen de klappen bij een volgende verkiezing nog harder, nog erger zijn.
De Reu en zijn aanhang hebben nu pijn, maar het verlies is hen niet volledig aan te rekenen, de oorzaak daarvoor ligt in Den Haag, Amsterdam en Brussel. En ja, dat condoomfilmpje waar de PvdA’ers zo prat opgingen mag dan de nationale media hebben gehaald, extra stemmen heeft het de PvdA niet opgeleverd. Integendeel, denk ik zelfs.
Nee, dan de SGP. Die had in Zeeland de wind mee. Trouwe stembusgangers, matig weer (dus slecht voor PvdA, SP, PVV en lokalo’s) en de Heere die tot nu toe de SGP geholpen had, zorgde voor een mooi verkiezingsresultaat. Eigenlijk onvoorstelbaar.
Dat het CDA een redelijk resultaat zou neerzetten had ik wel verwacht. Het hing ook al weken in de lucht. De christen-democraten wilden weer de grootste Zeeuwse partij in de Staten van Zeeland worden en dat is gelukt. Kees van Beveren heeft daarbij het geluk dat het totaalverlies van de coalitiepartijen binnen de perken is gebleven en dat de vier (CDA,SGP, PvdA en VVD) met een kleine meerderheid zo verder kunnen regeren. Ik verwacht ook dat dit gaat gebeuren.
En ja, als dan gevraagd wordt iets te schrijven over deze verkiezingen, dan kan ik niets anders concluderen dan dat ze zijn geweest en dat in Zeeland bestuurlijkerwijs vooralsnog niets zal veranderen. Im sudwesten nichts neues…
Inderdaad, nicht neues. De GS blijft gewoon zo als het was. Waarom zouden we nog stemmen?
Je haalt het aan, idd erg jammer voor Johan Robesin hij is en was het gezicht en geluid voor het Zeeuws-Vlaamse landje.
En de leeftijd 72, tja is dat oud als je goed in vel zit ?, denk het niet en nogmaals jammer dat we iemand die te pas en onpas voor onze zaken op de barricaden ging kwijt zijn voor de provincie.
Vermoed dat we hier in Zeeland nog jaren moeten wachten op iemand met dezelfde kwaliteiten en gedrevenheid om zaken te benoemen en evt aan te vechten.