Het begin van het einde van Omroep Hulst

Ruim twee jaar terug, op 13 februari 2010 om precies te zijn, nam ik mij voor niet negatief te zijn over Omroep Hulst. De nieuwe loot -destijds – aan de boom der lokale omroepen. Goed, de eerste uitzendingen liepen niet echt vlotjes, er was van alles op aan te merken, maar de Omroep draaide en ik zou daar als medialiefhebber lovend over zijn. Ik riep dan ook “Hoera voor Omroep Hulst” terwijl ik toen al wist dat de problemen zich zouden aandienen.

En helaas, het is zo ver. Verschillen van mening tussen een onzichtbaar bestuur en vrijwilligers die de programma’s maken hebben geresulteerd in het opstappen van een deel van het kader. De roep is uit de Omroep gestapt en wat resteert is eigenlijk niet meer dan Om Hulst.

Het was te verwachten. Van begin af aan had de lokale Hulster Omroep te kampen met een aantal tekortkomingen. Simpelweg te benoemen met een gebrek aan middelen, een gebrek aan kader en -zeker in het bestuur – een gebrek aan deskundigheid. Aangezien de omroep een deel van zijn beperkte middelen zag wegvloeien naar een professionele cameraman (- dat is een keuze – maar toch, als je verder met (onbetaalde) vrijwilligers werkt geen slimme) en daardoor weinig meer overhad om programma’s van te makne moest al eens aangeklopt worden bij de gemeente om extra financiële steun. De gemeente voteerde dat bedrag, maar gaf wel aan dat de Omroep zelf ook op zoek moest naar meer eigen middelen (sponsoring, advertenties). Dat laatste is amper gelukt, ook al, omdat het bestuur van de Omroep zich in de ogen van de nu opgestapte programmamakers veel te weinig manifesteert.
Veel te weinig aan de weg timmert en er niet in slaagt om secundaire financieringsbronnen aan te boren.
De programmamakers hebben dit het bestuur in eerste instantie netjes laten weten, maar de reactie was – zoals eigenlijk verwacht – teleurstellend. “Het bestuur herkent zich niet in de kritiek”, wist de waarnemend voorzitter te melden. Nou ja, het bestuur blijft zitten, programmamakers stappen op en Hulst is zijn Tafelgenoten kwijt, nota bene een van de programma’s waar wel publieke belangstelling voor bestond.
Nog even een Omroep Hulst is niets meer dan de spreekbuis van de burgemeester, een advertorial voor Curamus en een speeltuin voor een paar jongeren die met het tv-virus besmet zijn. En dat is jammer, dat was de bedoeling niet.

Over van Gremberghe

Journalist en internetondernemer. Verslaggever in algemene dienst. Schrijft over Zeeland, Neder- en buitenland. Over wat wel en niet gebeurt, over reizen en soms over gewone mensen. Immer gedreven en oprecht, voor zover daar sprake van kan zijn.
Dit bericht is geplaatst in DAAR : Zeeuwse zaken, HIER ; Zeeuws-Vlaamse zaken met de tags , , . Bookmark de permalink.

3 reacties op Het begin van het einde van Omroep Hulst

  1. Onzin schreef:

    Dit was al voorspelt op het moment dat het begon, maar absoluut niet om de redenen die jij hier aangeeft.

  2. Tom schreef:

    Het is ook een schande dat zoiets wordt betaald van publiek geld. Niet iedere gemeente heeft zijn eigen omroep nodig, en zeker niet gemeente Hulst, die hebben al schulden genoeg, laat ze die maar eerst eens afbetalen.

Reacties zijn gesloten.