Af en toe walg ik van mijn eigen gelijk. Ja, dat doe ik. Als ik – om mensen een beetje wakker te krijgen in deze slapende provincie – een prikkelend stukje schrijf in de hoop dat er een paar Zeeuwen ook daadwerkelijk wakker schieten en dat gebeurt dan niet, dan kan ik wel roepen, schrijven of mopperen: “Ik had het toch gezegd, ik zei het toch of zie je, krijg ik toch weer gelijk.” Maar daar schiet ik zo weinig mee op, want dan heb ik met mijn geschrijf mijn doel voorgeschoten, gemist. Dan heb ik als vermeend Zeeuws geweten gefaald.
Dus daar ga ik weer, wat schreef ik in augustus:
“Het Zeeuwse provinciebestuur heeft Jos de Beer benoemd heeft tot de provinciale zorgverkenner. Dat nu net deze man naar voren geschoven wordt is in mijn ogen niet zo’n goede zet. De Beer, hij zal zeker capaciteiten hebben, daar twijfel ik niet aan, moet nu gaan onderzoeken hoe zorginstellingen in Zeeland beter met elkaar kunnen samenwerken. Daarbij gaat het niet alleen om de ziekenhuizen, maar ook om alle andere instellingen die zich bezig houden met zorg. Mooie opdracht, eendracht zoeken in een mijnenveld. Maar dat dit net gedaan moet worden door iemand die in het verleden die menen heeft aangebracht bevreemdt me ten zeerste. want laat ons wel wezen; wat concludeerde De Beer als voorzitter van de Commissie Toekomstvisie Curatieve Zorg Zeeland in 2001 in die genoemde Toekomstvisie? Simpelweg het volgende: ziekenhuizen in Zeeland hebben elkaar nodig om toegankelijke, bereikbare en kwalitatieve zorg te kunnen blijven bieden. Een niet vrijblijvende geïnstitutionaliseerde samenwerken is dan ook noodzakelijk.
Dat was De Beers advies toen en zal de voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Bestuurders in de Zorg (dat is hij nu) in januari met een ander verhaal op de proppen komen? Ik denk het niet.”
Ja daar ga je weer, want was was het advies van Jos de Beer, de eerdere adviseur van ons provinciebestuur? Nou simpel: Begraaf de strijdbijl, gooi eigenbelang overboord en werk samen in het belang van de Zeeuwen. Gebrek aan samenwerking is op termijn funest voor de kwaliteit en continuïteit van de Zeeuwse zorg.”
Volgens De Beer moet een regisseur de partijen aan tafel krijgen. Dit keer nu eens niet de provincie of een ingehuurde klaptafel, maar CZ, de grootste verzekeraar in deze Zeeuwse contreien. Nou, als je je zeil wil verpanden, dan moet je de hulp van de duivel inroepen. Zorgverkenner De Beer moet zich diep en diep schamen. Een advies dat al jaren oud is en dus niets nieuws, geen nieuwe inzichten biedt en zeker geen handreikingen tot oplossingen is een advies van nix. Provinciaal verantwoordelijken die De Beer voor dit consult ook nog ettelijke tienduizenden euro’s overmaken zouden ook een behoorlijke trap onder de kont moeten krijgen.
Broddelwerk is het. Dat hele advies.
Bravo!