Ik wist het niet. Ik wist het echt niet dat de volwassen paling op weg naar de Sargossazee na 2000 kilometer zwemmen vanuit Europa uit het zicht van biologen, vissers en wetenschappers verdween, toch kans zag om de paalwateren te bereiken, zich voort te planten om dan voorgoed in het niet op te lossen. Om dan massa;s glasalen achter te laten die vervolgens de trek naar Europa, in omgekeerde richting dus, moeten maken. Van die hele kleine aaltjes, die de Spanjaarden graag vangen voor ze tot enige wasdom komen en ze te verhandelen als lekkernij, als tapasvoer.
De paling, er is nog zoveel niet bekend over dat gladde beest. Ene ik wist ook niet dat die grote oude exemplaren nooit aan een haak terecht zouden komen. Ze zitten vol voedsel, die oudjes bijten dus gewoon niet. Ze zitten vol reserves om die lange tocht te maken, ze zijn op hun eind en volgens de vissers zijn ze dan niet eens lekker. Zo hoor je nog eens wat. En het gaat goed met de paling in Nederland, stukken beter dan jaren terug. De vangsten van de vissers nemen toe, in de kweek gaat het ook goed. Ene de paling trekt weer meer, al hoewel dat ze af en toe, bij het passeren van zeewering -in en uit – een handje geholpen moeten worden. Vorig week verdween er in Friesland ruim 1000 kilo in de Waddenzee voor de tocht naar de tropen.
Conny, zie ik jou naast Maria ook op de foto in het verre friesland?
Met vriendelijke groeten.
Nee, niet naast, maar dat kopje rechtsachter. Zal de groeten overbrengen William.