Den Dullaert. Je hoeft die twee woordjes in Hulst maar uit de spreken en men weet dat er over problemen gepraat gaat worden. Is het niet over geld, dan wel om bezetting. Is het niet om reparaties, dan is het wel over teveel personeel. Den Dullaert is een gemeenschapscentrum dat feitelijk al sinds de oprichting in de vroege jaren ’80 worstelt met problemen.
Ik schreef dat op 24 september van het jaar 2010.
Later keerde Den Dullaert met enige regelmaat terug in deze kolommen.
Laatstelijk met de opvang van vluchtelingen in het complex, waarvoor de andere voorzieningen moesten worden gesloten, zonder opgaaf van redenen.
De laatste dagen is het in de dagbladen weer patat.
Den Dullaert zou leeglopen, de directeur spreekt dat tegen en maakt gewag van nieuwe activiteiten en diezelfde directeur is door een meerdere pettenspel waarin hijzelf de hoofdrol speelt in de problemen gekomen door wat – op zijn minst – bijzondere bestuurspraktijken.
Volgens PZC en BN/DE Stem wijzigde Jan van Puyvelde, voorzitter van activiteitencentrum Den Dullaert in Hulst (en de Warande in Sint-Jansteen), na zijn aantreden in 2008 de statuten waardoor hij (en de rest van het bestuur) vijf maal herkiesbaar is, telkens voorvan zes jaar. Ook weigert hij inzage te geven in de jaarrekeningen van de dik gesubsidieerde stichting.
Het bestuur van Den Dullaert bestaat vervolgens nog uit Van Puyveldes aanhang van de politieke groepering Hulst Anders.
De gemeente is van alles op de hoogte, maar zegt niets te kunnen doen.
Ik denk dat de gemeente wel degelijk iets kan doen, maar eigenlijk al veel eerder had moeten ingrijpen. Als belangrijkste subsidieverlener mag de gemeente bij die subsidie wel degelijk eisen stellen voor het runnen van een gemeenschapscentrum. Van Puyvelde en de zijnen mogen nu wel stellen dat ze geen jaarrekeningen overleggen, maar ze zijn dat als stichting wettelijk verplicht om jaarlijks een weging van lasten en baten te deponeren bij de KvK, die dan vervolgens publiek opvraagbaar zijn. Ook naar de subsidieverlener moet een verantwoording van inkomsten en uitgaven worden overlegd. Botweg weigeren zou voor de gemeente reden kunnen zijn om de subsidie op de schorten of te blokkeren, maar ja, wie heer Van Puyvelde kent en een beetje heeft meegemaakt weet dat deze man trouble in paradise is. Maak niet uit waar dat paradijs moge liggen.
De man zou met zijn nieuwe politieke beweging Hulst een paar jaar geleden wel eens een lesje leren, nou ja, dat moet nog gebeuren, omdat de lijsttrekker zelve vergeten was dat hij in Nederland moest wonen om in de Hulster gemeenteraad zitting te nemen. Van Puyvelde beloofde een woning te zullen zoeken, maar ach, sindsdien is al het zoveelste fractielid aangetreden en het enige wat Hulst Anders wezenlijk anders doet is dat de fractie geen enkele, maar dan ook geen enkele bijdrage levert aan de beraadslagingen.
En als de naam Van Puyvelde klinkt, dan in Hulst altijd snel – zoals Geert van Istendael altijd zei “de geur van de Vlaamse boerenbond te ruiken”. Dan gaat de beerput op een kier, dan wordt er geroddeld over machtsmisbruik, over gesjoemel, niet integer handelen en wat al niet meer. Dat duurt even, maar dat houdt alles even plots weer op.
Tot de volgende opwelling.
Ik heb enkele jaren geleden als raadslid de vinger ook al eens op de zere plek gelegd. Maar ja, dat was in verkiezingstijd, Den Dullaert moest blijven en werd mij het zwijgen opgelegd. Had ook toen al bedenkingen bij toekenning en verantwoording van een grote som gemeenschapsgeld. Geld bestemd om een cultureel centrum annex sportcentrum annex gemeenschapscentrum te runnen. Realiteit was dat toen al vele gebruikers er de brui aan gaven. Bij gebrek aan een volwaardig cultureel centrum in de binnenstad, wordt er (te) veel subsidie in Den Dullaert gepompt. Volgens mij wordt al jaren niet aan deze voorwaarde voldaan, dus wordt het een kwestie van pompen of verzuipen, vrees ik.
Goede analyse van een voortdurend en voortslepend “conflict”.
Hier gaat de Vlaamse boerenbond niet blij mee zijn.
Is een oude uitdrukking van schrijver Geert van Istendael.