Electorale blackout

Bedankt Grieken.  Dankzij jullie mateloze spilzucht mogen jullie nu de Europese ruif leegvreten en of het allemaal helpen zal om het land boven Jan te helpen valt zeer zeker te betwijfelen. De internationale handelsbeurzen hebben er hoegenaamd geen vertrouwen in. Blijkt ook uit de val van de euro van de voorbije dagen. De Europese munt verloor fors aan waarde ten opzichte van de dollar. De laagste stand sinds 2006 en de put is nog niet in zicht. Ook ten opzichte van de pond moest de euro wat inleveren. Zoveel zelfs dat dochterlief uit Londen belde met het verzoek om extra financiële steun.

Wat als nu ook Portugal, Spanje en mogelijk Ierland verder wegglijden. Springt Europa dan weer bij. Gaan er dan weermaals miljarden in een schier bodemloze put. Miljarden die we zelf – door onze steun aan het bankwezen – al moeten ophoesten om onze nationale begroting op orde te krijgen. De economie lijkt langzaamaan te herstellen durcven sommigen te zeggen. Met een economische groei van 0,1 procent vind ik dat toch wel een gewaagde uitspraak.

De verkiezingen komen er aan. U mag straks weer een vakje rood gaan kleuren. Weet U al op welke partij U stemmen gaat? Op welke kandidaat? Weet U waar onze politici voor staan? Ik amper.

Ik durf niet liberaal of sociaal liberaal te stemmen, omdat ik weet dat ik dan kies voor enorme bezuinigingen, die me rechtstreeks in de portemonnee zullen raken. Of nee, als kleine zelfstandige moet ik dat wel doen, omdat zij ondernemend Nederland juist zullen steunen. Ik durf niet sociaal-democratisch te stemmen, omdat die club het mes gaat zetten in de studiefinanciering. Met twee studerende kinderen gaat me dat pijn doen of hen. Maar toch, die club denkt weer aan een sociaal vangnet voor zzp’ers en ja, dat ben ik nu.

Ik durf niet confessioneel te stemmen, omdat ik dan weer ergens in moet geloven, al is het maar in de kracht van het denken op christelijke grondslag. En ja God houdt zich echt niet met politiek bezig. Maar toch, – even Jack de Vries buiten beschouwing latend – ze willen het gezin handhaven als hoeksteen van de samenleving en aangezien ik nog een gezin heb is dat…

Ik durf ook niet op de populistische bewegingen te stemmen, omdat ze niet rechts, niet links en ook niet duidelijk zijn. Bovendien stuit de anti-islam retoriek van Geert me tegen de borst. En over Rita wil ik het al helemaal niet hebben. Of moet ik nu juist wel op PVV of Ton stemmen als protest tegen de wijze waarop de Bossen, Balkenendes en wat al niet meer de boel verbruid hebben.

Ik durf niet op de Partij voor Dieren te stemmen, omdat ik dan instem met gelijke rechten voor onze laatste -pinnige – kat en dat gun ik haar niet.

Ik durf eigenlijk helemaal niet te gaan stemmen, omdat ik er bijna van overtuigd ben dat mijn stem hoe dan ook verkeerd terechtkomt. Ik kamp waarlijk met een electorale blackout…