Compensatie

Na het verdwijnen van de veren in 2003 heeft de provincie Zeeland de gemeenten Hulst en Sluis de belofte gedaan voor nieuwe economische trekkers te zullen zorgen ter compensatie van het verlies aan werkgelegenheid door het opdoeken van de overzetveren. In Oost-Zeeuws-Vlaanderen werd – op instignatie van bouwondernemer Jos Goossen – het plan Kloosterzande aan Zee gelanceerd. Een jachthaven in Perkpolder, een kanaaltje met daaraangelegen een nieuwbouwwijk met deels permanente, deels recreatieve woningen. In West-Zeeuws-Vlaanderen werd -gekoppeld aan het Zwakke Schakelsproject van Rijkswaterstaat – het plan Waterdunen de wereld ingeslingerd. Ook in dit geval ging het om een combinatie van nieuwe natuur en recreatie. Kloosterzande aan Zee verwerd binnen een mum van tijd tot het plan Perkpolder (nieuwe natuur, jachthaven, golfterrein en woningen).
Hoe het precies heeft kunnen gebeuren dat deze economische revivalprojecten het karakter van natuurcompensatieproject is mij nog steeds niet geheel duidelijk. Wel is duidelijk geworden dat dit verschil in karakterisering het maatschappelijk draagvlak voor deze project dag na dag is afgenomen.
En dat proces – draagvlakverlies – is nog lang niet ten einde.
De Vriendenclub “Waterdunen Nee” ziet het ledental de laatste dagen lekker groeien en ook in Oost-Zeeuws-Vlaanderen neemt het draagvlak voor het plan Perkpolder zienderogen af. Ook politiek draagvlakverlies doemt nu in het oosten op. Is in Sluis pakweg de helft van de raad tegen Waterdunen, in Hulst was tot voor kort een meerderheid voor het plan Perkpolder, maar na de laatste commissievergaderingen lijkt ook dat niet meer het geval te zijn.
De koppeling van Waterdunen en Perkpolder aan de natuurcompensatiemaatregelen voor de Westerscheldeverdieping is het stomste wat de overheden in het hoofd hebben gehaald. Ik weet zeker, had Waterdunen bestaan uit een nieuw krekengebied achter de kust met zoet water, dan hadden de bulldozers nu al door het terrein gebulderd. De keuze voor zout, voor ontpoldering dus, heeft de haalbaarheid van de projecten bijkans de das omgedaan. Nu doorgaan op de ingeslagen weg leidt alleen maar tot meer verzet, meer weerstand.
En ik vrees dat die weg gevolgd zal worden. Temeer, omdat een van de plannen, Waterdunen in dit geval, ressorteert onder de Crisis-en Herstelwet en een van de 40 landelijke projecten is die versneld zal worden uitgevoerd.
Nog even los van voor-of tegenstanders; een ding staat vast: de regievoering over deze “economische herstelplannen” is tot nu toe erg slecht geweest. En ja, als de geest uit de fles is….