Informateur

Mooie ochtend dit weekeind. Huize Barbé aan het Terneuzense Waterfront. De telefoon rinkelt. De oud-burgemeester van voorheen klein-Terneuzen, aangetrokken als informateur in het roerige Sluis, neemt de hoorn op en bast zoals altijd zijn achternaam. “Ja eh..dag eh Ron mettuh Ben. Ben Hennekam..”
“Met wie zegt U. O ja, euh, ik moest even denken…Hoe is het ’t met je?”, zegt Barbé
H: “Ja, eh goed goed en met jou, ik heb begrepen dat jij aangetrokken bent door het CDjaaa om de collegeonderhandelingen in eh Sluis te initiëren. Ik dacht laat ik als man van het CDjaaaa Ron eens even bellen om ‘m …
B:“Collegeonderhandelingen zeg je, nou ik denk dat dat nog een beetje vroeg is. Ik moet eerst met alle clubs in Sluis eens van gedachten wisselen om te bezien of een aantal bereid is de neuzen in euh de zelfde richting te zetten. Is dat het geval, dan kunnen we een volgende stap zetten, maar daar zijn we euh nog niet aan toe.”
H:“Neeneenee nee, dat begrijp ik wel, maar ik dacht –omdat het initiatief bij het CDjaa ligt – dat ik jou als eh wethouder van het CDjaaa wel even kon uh informeren over hoe de zaken er nu zo’n beetje voorstaan…Enne…”
B: “Ik dacht toch dat jij niet alleen namens het CDA in dat laatste college was gestapt, maar ook namens die lokale lijsten. Spreek je nu ook namens hen?”
H: “Nee uh, CDjaa’ers natuurlijk onder elkaar…Ik eh heb natuurlijk in Sluis behoorlijk wat op de rails gezet. Financiën, echt een puinhoop, gaat eh nu de goede kant uit. Ook in Middelburg beseffen ze dat, jajaja, echt veel complimenten gehad hoor van GS. Ja enne reorganisatie gaat ook goed. Zou eigenlijk dat karwei wel af willen maken voor het CDjaaa…”
B:”Nou weet je, eeuh, Ben. Laat ik nu eerst de komende week maar eens beginnen met de oriënterende gesprekken. Als die achter de rug zijn dan kom ik op dit gesprekje nog wel eens terug. Goed.”
H:”Ja, eh, ik snap ‘t , maar eh, ik kan op je rekenen.”
B:”Ja , ik bel terug. OK, euh, nou euh, fijne dag verder.
H:”Jaja, insgelijks..”
Klik.
Cecile: “Wie was ’t Ron?”
Barbé: ,,Ben Hennekamp”.
“Wat wilde-ie?”
“Teveel, Cecile, teveel…”