Luisteren naar de Hedwigepolder…

Een paar weken geleden, bij gelegenheid van de laatste actie in de Hedwige polder hield Jan Schuurman Hess op verzoek van de actievoerders een toespraak. Voor wie het lezen wil een weergave ervan in dit blog:

De hedwigepolder

“De provincie Zeeland vond het een goed idee om de ontpoldering van de Hedwigepolder te omlijsten met een kunstproject. De resultaten van dat provinciale kunstproject worden tentoon gesteld in de bunker waar kernafval wordt opgeslagen.
Wie verzint zoiets? En wie gaat daar kijken?
In de Scheldeverdragen, het verdrag tussen Nederland en België, hebben natuurorganisaties, bedrijfsleven en overheden afgesproken dat de Westerschelde in stand moet blijven en dat daarvoor langs de boorden van de Westerschelde moet worden ontpolderd. Het verdrag bepaalt dat een balans wordt gerealiseerd tussen economische belangen, tussen veiligheid en natuurwaarden. De Hedwige polder is het begin. We zijn er nog lang niet; er wordt de tijd voor genomen, dertig jaar. Van het ontpolderen en het schandalige onteigenen zijn we nog niet af.
In de Hedwigepolder gaat het om driehonderd hectare. Nederlandse politieke partijen hebben er twaalf jaar mee geworsteld, en nog staat de polder niet onder water.
Vandaag hebben we hier nog een keer kunnen wandelen, fietsen, de bomen kunnen groeten, de velden gezien, de paarden geaaid; de vossen, de fazanten en vogels… ze zijn er nog. Er is nog één keer tarwe ingezaaid, aardappels, bieten en gerst… straks de laatste oogst. We zijn nog één keer te gast in de polder van de familie De Cloedt. Nog een keer frietjes en een pintje…
Straks worden de bomen gekapt, de wegen opgebroken, de huizen gesloopt, de polder afgegraven en de goede grond naar Vlaanderen getransporteerd als afdekgrond voor de gegraven dokken. En daarna worden de dijken gebroken.
Iedereen heeft hier zijn eigen verhaal, leeft het eigen verdriet.
We hebben in onze strijd altijd tegen dovemans oren gesproken. De bondgenoten, de Antwerpse havenbaronnen en natuurorganisaties wilden ten koste van alles de dijken breken en de Hertogin Hedwige polder onderwater zetten. Groot Saeftinghe als een grensoverschrijdend natuurproject moest er komen om de uitbreiding van de Antwerpse haven te legitimeren. Denk niet dat aan die ontwikkeling een einde komt. Het is wachten tot de Vlamingen beginnen over het Baalhoekkanaal.
Het dovemansgesprek is jammer voor de natuur. Ondanks alle gekochte wetenschappelijke adviezen, waren er natuurlijk betere alternatieven die op een groot draagvlak hadden kunnen rekenen, bij voor en tegenstanders van het ontpolderen. Die alternatieven hebben we tijdens het bewind van Henk Bleeker bij het ministerie van Economische Zaken afgegeven. Het mocht niet baten.
Onze uitgestoken handen werden en worden nog steeds genegeerd.
Dat is jammer, voor de verhoudingen binnen de Zeeuwse samenleving en de verhouding met onze buren, aan de andere kant van de grens.
Is het dat? Is dat steeds de bedoeling geweest?
Want hoe ziet onze wereld er nu uit?
Het is een samenleving waarin bestaanszekerheid wordt opgeofferd om de tegenstellingen tussen mens en natuur, tussen rijk en arm, tussen jong en oud, tussen gelovigen en niet gelovigen te verscherpen? Waarom? De Hedwige, Waterdunen en Perkpolder, zijn niet voor de kinderen uit de Afrikaanderwijk van Rotterdam, niet voor de kinderen uit de Seefhoek en Luchtbal van Antwerpen, niet voor de kinderen uit St Gilles in Bussel of Charleroi.
Waarom worden mensen tegen elkaar op te gezet, waarom tegenstellingen aan gewakkerd. Wie heeft daar baat bij; en welke belangen spelen hier?
We hebben een strijd gevoerd en die is gehoord. Iedereen begrijpt dat er een evenwicht moet worden gevonden tussen de mens, de natuur en het milieu… maar dat je dat niet kunt doen zonder draagvlak in de samenleving.
Zoals de besluitvorming is gegaan in de Hedwige kan het nooit meer. Het Scheldeverdrag is een ramp, voor mensen, voor de natuur en de democratie. Het bondgenootschap van ambtenaren, het bedrijfsleven, te kopen wetenschappers en natuurorganisaties is een gevaarlijke formule.
Politieke partijen zouden bij zichzelf te rade moeten gaan, hier en in Vlaanderen.
Maar laten wij de hoop niet opgeven, ook vandaag niet. Elke dag is er een wereld te winnen, elke dag houden we hoop…
Ik stel iets eenvoudigs voor, laten we nog een keer naar de Hertogin Hedwige Polder luisteren.
Geef elkaar de hand.
Houd hoop…. Houd moed.
Laten we luisteren naar de Hertogin Hedwige Polder.”

Jan Schuurman Hess,
Kats, 26 mei 2018.

Over van Gremberghe

Journalist en internetondernemer. Verslaggever in algemene dienst. Schrijft over Zeeland, Neder- en buitenland. Over wat wel en niet gebeurt, over reizen en soms over gewone mensen. Immer gedreven en oprecht, voor zover daar sprake van kan zijn.
Dit bericht is geplaatst in DAAR : Zeeuwse zaken, GINDER; Nationale en internationale zaken, HIER ; Zeeuws-Vlaamse zaken met de tags , , , , . Bookmark de permalink.