Alois,
niet die van de ziekte,
maar die van
De Deckere
is niet meer.
Hij vertrok
voorbije week
naar het hiernamaals
Hij mocht oud worden
gelukkig 85
alhoewel dat niet makkelijk ging
last van lijf en leden
pijn en pijntjes en meer
maar altijd die lach
als ik ‘m zag
of andersom
Toen hij nog jong was
mocht ik hem
de oude wijze boer
de les lezen
over taal en de aarde
en wat er allemaal speelt
de enige man
op de Moedermavo
hij vond het prachtig
de aandacht van al die slimme dames
machtig en koffie op tijd
leren en gezelligheid
Later bleef hij actief
terwijl vrouwlief
de kost verdiende
hij zette zich in
voor de gemeenschap
en vooral de ouderen
in bonden en de politiek
ophouden kon hij niet
ook al was hij zwak en ziek
hij bleef tot hij niet meer kon.
Blij dat ik hem gekend heb.
