Alois Alzheimer
Wat die vluchtelingen betreft is mijn standpunt simpel. Mensen die vluchten voor oorlogsgeweld moeten geholpen worden. Bij voorkeur in eigen regio, maar blijkt dat niet te kunnen – of zoals nu uit te lopen op een fiasco – dan moeten we hier in de Lage Landen aan de zee hulp te bieden.
Zet pakweg 100 asielzoekers neer in de gemeente Terneuzen en je ziet ze niet lopen. Ze gaan op in de gemeenschap. Hetzelfde geldt voor plaatsen als Goes of Middelburg. Als de gemeente Sluis open staat voor de opvang van 50 mensen weet je, als ze verspreid worden over de kernen van West-Zeeuws-Vlaanderen niet waar ze gebleven zijn. En ik denk ook dat het gros van de Nederlanders met een kleinschalig manier van opvangen ook weinig moeite heeft, maar wat is het geluid vanuit Den Haag al weken, maanden. Er is nood aan grootschalige opvang, twee, drie-vierduizend mensen in kampementen a la Nijmegen.
En niemand, ik zeg niemand, zit daar op te wachten. Dat soort opvanglocaties zijn waren kruitvaten, in menig opzicht. Dan heb ik het nog niet over hygiëne, winterse omstandigheden en ziekten.
Gemeenten voelen niets voor grootschalige opvang, de provincies niet, dat hebben ze minister Plasterk laten weten en het gros der Nederlanders wil er ook niet van weten. Kleinschalige opvang kan en moet, maar organiseer het dan ook en laat mensen niet weken achtereen van sporthal naar sporthal reizen, dat is belachelijk.
Maar goed, deze bange witte man is niet bang, opdat opvang in Nederland niet kan of niet zou kunnen. Nee, deze witte bange man is bang voor de ontdekking van Alois Alzheimer, voor dementie, voor een geestelijke teloorgang. Om te eindigen in een staat van afasie, een lot dat steeds meer mensen van onze generatie lijkt te treffen. In Nederland lijden 260.000 mensen aan dementie. Tussen 1996 en heden vandaag nam het aantal patiënten met 320 procent toe. Gevreesd wordt dat tegen 2040 het aantal dementie-patiënten in ons land het half miljoen zal overschrijden en voor alle duidelijkheid Alzheimer valt nog niet te genezen.
Een andere angst die deze witte man zo nu en dan in zijn greep heeft is die voor de ziekte K. Niet vreemd als je tegen de 60 loopt.
Minstens één op de drie Nederlanders krijgt in de loop van zijn leven kanker. In 2007 werden 86.800 nieuwe gevallen van kanker geregistreerd. Het aantal nieuwe gevallen van kanker loopt op (dit heeft onder andere te maken met de vergrijzing), in 2020 zullen ongeveer 123.000 nieuwe gevallen van kanker worden geregistreerd. (Bron: KWF)
De voorbije jaren heb ik in mijn omgeving familieleden, vrienden, kennissen en collega’s ziek zien worden. Ik heb meegemaakt hoe ze werden geopereerd, bestraald en aan de chemo moesten. In een aantal gevallen met succes – gelukkig – in andere gevallen – spijtig genoeg- vergeefs.
En als ik dan, zoals de voorbije week, geconfronteerd wordt met berichten van de WHO als zou rood vlees zowat direct kankerverwekkend zou zijn, dan aarzel ik goddomme in de supermarkt als ik met een paar lapjes Argentijns bief in mijn handen sta. Dan valt de keuze op kip, alsof dat weer zo goed is na de diverse dioxine-schandalen.
Gelukkig woont deze bange, witte man in stede Hulst. Zowat onder de rook van het kernpark Doel, waar maand na maand de alarmbellen rinkelen, maar waar volgens Electrabel en de autoriteiten alles altijd veilig is. Dat is tenminste wat….
