Vriendschappen in de politiek bestaan eigenlijk niet. Het Zeeuwse CDA Tweede Kamerlid Ad Koppejan heeft dit deze dagen ook mogen ervaren. Na enkele jaren als dissident te zijn geboekstaafd is zijn politieke loopbaan voorbij. Het CDA-kader had geen verkiesbare plek voor hem op de kandidatenlijst in gedachten dus zat er voor Koppejan weinig meer op dan de handdoek in de ring te gooien. Koppejan had dit overigens kunnen voorzien. Hij was de belichaming van de verdeeldheid binnen de christen-democratische vereniging en verdeeldheid kan het CDA in deze tijd -waarin de kiezersgunst ver weg blijkt te zijn – niet (meer) hebben. Het CDA moet haar plek binnen het maatschappelijk en politiek middenveld weer zien te herwinnen en dat kan slechts door luid en duidelijk een eenduidig verhaal te prediken. Mensen die flierefluitend andere verhalen verkondigen passen niet meer binnen dit kader, vandaar exit Koppejan en nog wel namens alle Zeeuwen.
In zijn plek mag nu Patricia de Milliano proberen in Zeeland weer zieltjes te winnen voor het CDA. Zij past binnen het door de partij geschetste kader van vernieuwing en frisheid. Ze geldt als iemand met een bewogen maatschappelijke achtergrond, die haar ervaringen in de samenleving een plek moet geven onder de Haagse kaasstolp en niet andersom.
De Oostburgse is geen ervaren politica, geen zwaargewicht zoals dat mag heten, maar wel iemand die met ontzettend veel enthousiasme probeert mensen te winnen voor de ideeën, plannen en gedachten van haar club en of men het daar nu mee eens is of niet, haar inzet valt te prijzen. Temeer daar ze ook rekening houdt met andersdenkenden zonder belerend of arrogant te zijn.
De Milliano trok vorig jaar bij de statenverkiezingen in Zeeland de kar voor het CDA.
Eigenlijk onverwacht, eigenlijk per toeval, omdat een deel van het Zeeuwse partijkader de verkiezingen niet in wilde gaan met wat toen nog gold als het Zeeuwse partijkopstuk Harry van Waveren. De Milliano werd voor de kar gespannen die anderen niet wilden trekken. En ze deed het.
En ondanks het feit dat het CDA een flinke electorale tik kreeg toegediend was het aan haar te danken dat het verlies van de christen-democraten nog redelijk binnen de perken bleef.
Ik heb De Milliano begin vorig jaar weken nauwgezet gevolgd.
De verkiezingscampagne was niet makkelijk, maar ze hield zich staande.
Het gebrek aan politieke ervaring en bagage compenseerde ze met enthousiasme en gedrevenheid.
Met oog en oor voor mensen, met interesse.
Als ze dat ook straks op een ander speelveld blijft volhouden, dan kan De Milliano best een goede volksvertegenwoordiger worden.
Wellicht voor alle Zeeuwen.
Maar dan moet het CDA wel nog even minstens 19 zetels zien te halen….
