Als er geen landsgrenzen waren, zou de werkgelegenheid in Zeeland fors kunnen groeien. In Zeeuws-Vlaanderen alleen zouden er in het meest ideale geval 1600 banen bijkomen, in de rest van Zeeland nog eens 1400. Dat concludeert het Centraal Planbureau (CPB), dat op verzoek van het ministerie van Binnenlandse Zaken heeft onderzocht wat het zou betekenen voor de regionale arbeidsmarkt als de grens niet zou bestaan.
Mooi hè, zo’n onderzoek. Positief nieuws, alleen, die grens ligt er wel en die zal de eerstkomende jaren niet verdwijnen. Dus – en dat voorspel ik U – zolang we een beetje in Europees verband aan samenwerken werken – U weet de snelkoker wordt binnenkort uit de winkelschappen gebannen, weer een echte Europese overwinning – zullen er met enige regelmaat van dit soort berichtjes de kranten halen.
De keerzijde laten de onderzoekers evenwel ook niet onderbelicht
Grensregio’s hebben nu te maken met hogere werkloosheid, minder arbeidsparticipatie en lagere lonen dan de rest van het land. Volgens het CPB komt dat doordat deze gebieden minder kunnen profiteren van economische activiteiten in de omliggende regio’s.
De grens blijkt daarin een barrière te zijn. Ook cultuur- en organisatorische verschillen spelen een rol.
Als journalist hoor ik al dertig jaar mooie verhalen over het neerhalen van barrieres, het gelijkschakelen van diploma’s en belastingwetgeving en meer van zulks. Verenigingen en stichtingen die grensarbeiders van dienst zijn met advies over van alles groeien al jaren, terwijl ze eigenlijk zouden moeten werken aan hun liquidatie. De problemen van de grensarbeid worden feitelijk al decennia nadrukkelijk in standgehouden. Ik denk dat dat duizenden banen oplevert. Nu al, statusquo jobs, van lieden die kost wat kost de grens in stand willen houden. Bij banken, adviesbureau, scholen en noem maar op. Volgens mij is het CPB ook bij dit onderzoek daaraan voorbij gegaan.
Lees ook PZC:
grensbanen
