Ongeacht de uitslag blijven de VS de VS

Als ik die heren/dames van de publieke omroep bezig zie en hoor over die Amerikaanse verkiezingen, dan lijkt het of daar andere kant van de grote plas de wereld gaat veranderen als er in de Verenigde Staten een nieuwe president gekozen is of die man (ja, vrouwen mogen daar klaarblijkelijk nog niet meedoen) nu Hoessein Obama of Willard Romney heet, maak niet uit.
Van dat electorale circus wordt nu al maanden – zeker op de publieke netten – konde gedaan ofdat het een wereldschokkende gebeurtenis is. Zelfs Maarten van Rossum en Geert Mak worden ingezet om het spektakel te duiden.
Maar geloof me, morgen is er – als de uitslag bekend is – hier noch in de VS iets veranderd.

Ik moet Obama niet, vindt het een lege doos, een zwarte Tony Blair, onecht en hautain, maar ja, die Romney -die Mormoonse bisschop – moet ik nog minder. Bijgevolg hoop ik dat die Obama met een procentje of drie voorsprong de verkiezingen wint, dan is het tenminste een jaar of drie stil. Dan kan Geert Mak -al dan niet op kosten van de NRC – door het uiteenvallende Europa gaan toeren of voorgoed verbannen worden door Jorwerd, dat nog steeds op zoek is naar een nieuwe God en kan Van Rossum weer wat zinniger dingen gaan doen en hoeft Twan Huys wat mij betreft ook niet meer op de buis.
En Amerika, de Verenigde Staten van, dat blijft de uitdragerij die het onder acht jaar Bush en vier jaar Obama geworden is. Een land met een compleet verwaarloosde infrastructuur (boven en ondergronds), een gebrekkig (openbaar) vervoer, slecht openbaar onderwijs, een gigantisch dure medische sector, een nog steeds veel te grote en kostbare defensie, een volledig verziekte woningmarkt en noem maar op.
Gelukkig maken de prachtige natuur en de overwegend toch aardige, maar soms ook eigenaardige, mensen daarginder veel goed.