Ik heb weinig op met de Partij voor de Dieren. Niet vanwege het feit dat er een stel van de eng-christelijke mensen rond Marianne Thieme, dat nog niet eens. Maarten ’t Hart mocht zich daar wel aan ergeren, ik niet. Ik vind gewoon dat dierenwelzijn geen aparte partij mag vergen, maar binnen het beleid van andere partijen dient te zijn opgenomen en voorwaar, dat is eigenlijk inmiddels gebeurd en heeft de Partij voor de Dieren haar functie gehad, is ze van waarde geweest.
Neemt niet weg dat je soms zaken tegenkomt waarvan je onpasselijk wordt. Ik had dat vorige week toen ik het bericht las over die dronken kerel die twee ponies in de wei had gekeeld. Een dier was ter plekke overleden, het andere was door een dierenarts uit zijn lijden verlost. Hoe komt iemand er in vredesnaam bij om dieren zo aan te randen. Ik kan daar niet bij. Je leest of hoort wel eens over een zwaan of gans met een pijl in zijn donder, honden die zo verwaarloosd zijn dat ze het loodje leggen en meer van zulks, maar dit tart toch alles.
Ik weet ook niet of een Partij voor de Dieren dit soort gekken aan banden weet te leggen. Ik denk het niet.
Arme, mooie beesten. In de Eerste Wereldoorlog zijn er miljoenen gesneuveld, in dienst van de legers. Zijn er monumenten voor paarden in de Westhoek?