Er zijn er teveel…

Het is zover; vogelbeschermend Nederland is er eindelijk achtergekomen dat de gans geen bescherming nodig heeft. Jarenlang hebben natuurbeschermers alles in het werk gesteld om het de grauwe gans en zijn familieleden in dit land zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Fourageergebieden werden aangewezen. landerijen waarop de dieren vrijelijk konden gakken en grazen. Dat de beesten zich niet hielden aan die afgepaalde terreintjes maar liever de landerijen van buurman-boer kaalvraten, daar ging men gemakshalve aan voorbij. Boeren die vervolgens het gedierte wegjoegen werden geconfronteerd met pittige boetes, omdat de dieren met rust moesten worden gelaten.

Dat er teveel ganzen in Nederland waren – en niet meer als vanouds dit land aandeden tijdens de trek tussen koud en warme oorden -daar wilden de beschermers niet van weten. Maar wij, het poldervolk, wisten dat wel. Dit najaar zag ik het gevogelte als wolken muggen over de Westerzeedijk in Friesland waaien. Het gegak was niet van de lucht en bij het Grote Eiland bij Hulst gakten meutes gevederte dat het een lieve lust was. De jonge wintertarwe verdween op plaatsen als sneeuw voor de zon.
En waar waren die vossen toen. Die rooie rakkers, waarvoor de Partij voor Zeeland zo voor gewaarschuwd had, waar waren ze. Konden zij niet een vlucht grauwe jongens te pakken nemen in plaats van de eenden en kippen van die Zuiddorpenaren. Ze waren nergens en de ganzen zaten overal.
Honderdduizend zijn er nu teveel wordt er gesteld.
Ja nu.
Hoeveel komen er nog dagelijks bij.
Afschieten die hap wordt er gezegd.
Ja, maar de jagers hebben er geen zin in.
Die willen nu geen faam verwerven als slachters van de grauwe gans.
Ze pleiten voor een gedegen regeling.
Natuurbeschermers hebben het er over dat de ganzen in de menselijke voedselketen moeten worden opgenomen.
Ja, we moeten ze opvreten, maar moeten we ze dan ook eerst gaan vangen?
Moeten we allemaal een vangnetje kopen, nee toch.
Of zullen we ze massaal kortwieken en allemaal achter in onze tuintjes neerzetten als waakdier en grasmaaier.
Laat de Vogelbescherming nu maar ’s iets zinnigs bedenken. Die dodo’s.

Over van Gremberghe

Journalist en internetondernemer. Verslaggever in algemene dienst. Schrijft over Zeeland, Neder- en buitenland. Over wat wel en niet gebeurt, over reizen en soms over gewone mensen. Immer gedreven en oprecht, voor zover daar sprake van kan zijn.
Dit bericht is geplaatst in DAAR : Zeeuwse zaken, GINDER; Nationale en internationale zaken, HIER ; Zeeuws-Vlaamse zaken met de tags , , . Bookmark de permalink.

3 reacties op Er zijn er teveel…

  1. Volgens mij hebben de boeren in ZV er maar weinig last van. Ze eten de rest-aardappelen etc. uit de akkers en dat lijkt me alleen maar goed.
    Als de ganzen dat niet doen krijgen alleen meer Belgen die dat doen.

  2. guus langeraert schreef:

    Moeten we dit als een eerste bewijs zien dat onze natuurorganisaties toch een organisatie-foutje gemaakt hebben bij het organiseren van hun natuur ?
    Hoe zal het straks met de distels zijn ? En met het stekelbaarsje ?
    Gelukkig bieden de paaltjes en het prikkeldraad houvast, die horen zo langzamerhand on-los-makelijk bij onze ” nieuwe ” natuur .

  3. Tom schreef:

    Guus, mag ik je een tip geven? Ik ben het met je eens dat wanneer een nieuwe natuurontwikkeling pas is opgeleverd er vooral distels staan, maar ook jij kunt niet blijven ontkennen dat al na een paar jaar de meer oogvriendelijke plantjes de overhand hebben en het eigenlijk ieder jaar weer mooier wordt. We kunnen het oneens zijn over het feit dat men landbouwgrond omzet naar natuur, of toch in ieder geval de omvang waarin dat gebeurd. Maar je maakt jezelf belachelijk door iedere keer met dat afgezaagde distelverhaal af te komen kakken, terwijl het grote publiek gewoon ziet dat het niet klopt en gelukkig wel kan genieten van deze gebieden.

    Zelf vind ik paaltjes en prikkeldraad overigens altijd wel prettig wanneer men ergens vee laat grazen.

Reacties zijn gesloten.