Schorers graf

Soms vergeten we hoe mooi Zeeland is en was
We zien de groene landerijen, fluitekruid, het vlas
Staan er niet bij stil
En razen verder
Ons Zeeuwse leven door…
Soms staan we onverwacht even stil
Een dijkweg op, rechtsaf
Om te belanden bij Schorers graf.
Willem Schorer was de laatste
Die vrijelijk begraven werd
Op de plek waar hij om gaf…

Over van Gremberghe

Journalist en internetondernemer. Verslaggever in algemene dienst. Schrijft over Zeeland, Neder- en buitenland. Over wat wel en niet gebeurt, over reizen en soms over gewone mensen. Immer gedreven en oprecht, voor zover daar sprake van kan zijn.
Dit bericht is geplaatst in DAAR : Zeeuwse zaken, HIER ; Zeeuws-Vlaamse zaken met de tags , , . Bookmark de permalink.

5 reacties op Schorers graf

  1. Liesbeth de Bruijn schreef:

    ja Conny, dat kon in 1800 nog, vrijelijk begraven worden op de plek waar je om gaf.
    En inderdaad, natuurlijk razen we allemaal wel eens te ver en te snel ons Zeeuwse leven door. Maar; gelukkig staan wij Zeeuwen ook geregeld wél eens stil bij hoe mooi Zeeland was, en is. Ook al komen we waar dan ook ter wereld.
    Je woorden en beelden zijn goed gekozen. Het ziet er sereen uit bij het graf van Willem Schorer.
    Liesbeth de Bruijn

  2. Gijs schreef:

    Hoi Grembergen,

    Mooi geschreven. Vertel me even waar Schorers ligt. Als kind ben ik er geweest maar ik weet niet meer waar het is.

    Groet,

    Gijs

    • Gremberghe schreef:

      Ga in Driewegen, voorbij Biervliet, de Driewegenweg op en volg die helemaal in westelijke richting. Op het eind, op het kruispunt van Schorersweg/ Sint-Pietersdijk/ Driewegenweg vind je landvoogd Schorers laatste rustplaats.

  3. guus langeraert schreef:

    DANK voor jouw beelden en jouw woorden !!!
    Jeugdherinneringen stormen omhoog !!!

    En daarom moeten we zuiniog zijn op ” ons-eigen-landje ” !!!

  4. guus langeraert schreef:

    ’n Schoorsgraf-anecdote…
    Twee gezinnetjes wandelen richting het graf. De twee vaders hebben een plannetje… Een van vaders last een lesje : ” Ken jij deze bloem in ? ” . De andere loopt snel vooruit en verstopt zich aan de andere kant van de Pietersdijk.
    Als het gezelschap de grafomheining op de dijk zit, vraagt de vader die het bloemenlesje gaf met een diep stem : ” Willen, slaapt gij nog ? ”
    Met een nog lagere stem – een echte grafstem – hoort het gezelschap het antwoord :
    ” Jaaaaaaaaaaaa…… ” .
    Prachtig….ik heb het ” Jaaaaaaaaaaaa…… ” zelf gehoord !!!
    Voor meer foto’s :
    https://picasaweb.google.com/aplaapla/Dr011bDriewegenSchorersgraf#
    en Google eens op Willem Schorer….je komt dan meer te weten over deze ” veel-zijdige ” man !!!

Reacties zijn gesloten.