Nou!!!

De Zeeuwse economie kruipt langzaam maar zeker uit het dal. Dat meldde het Zeeuwse halfformaat de voorbije week en voor het CDA was dat berichtje aanleiding om op een partijbijeenkomst de klaroen te laten schallen. De secretaris van de Kring van Werkgevers in de Zeeuws-Vlaamse Kanaalzone, CDA-prominent Wies Saman, trok bij het geluid der positivo’s niet een bepaald vrolijk gezicht, hetgeen aaneliding was voor een journalist en ondergetekende om saman even nader te ondervragen. “Het gaat de goede kant op”, sprak de journalist. “Nou”, reageerde de industrieman, “daar wordt toch wel verschillend over gedacht.”
Natuurlijk wordt er verschillend over gedacht. Dat tiendetje procentuele groei komt vrijwel geheel op conto van chemiegigant Dow Chemical, die eind 2008 in een uitermate diep dal terechtkwam toen de productie in amper een maand tijd met ruim veertig procent kelderde. In 2009 ging het kwartaal na kwartaal ietsjes beter en nu, zoals gebeurde in de krant, een vergelijk trekken met een jaar terug leverde allicht een beter, een groeipercentage op.
Uit dat beetje groei kan echter niet opgemaakt worden dat Zeeland economisch gezien de weg terug heeft gevonden en dat met name Zeeuws-Vlaanderen weer, zoals de journalist het stelde, kan bogen op een economisch slagkracht vergelijkbaar met een regio als Twente of de IJmond (IJmuiden/Beverwijk). Daarvan is allang, en Saman bevestigde dat, geen sprake meer.
Al jaren schrijf ik als journalist over de neerwaartse spiraal waarin Zeeland als economische regio in terecht is geraakt. Vooral in Zeeuws-Vlaanderen vielen sinds de sluiting van de suikerfabrieken in Sas van Gent eind jaren ’80 zware klappen. Niet alleen die fabrieken verdwenen (met als gevolg dat Sas van Gent gewoon leegliep), het kooptoerisme liep zware averij op, het bankwezen werd gemarginaliseerd, de landbouw leverde fors in, de bouw stagneerde en de grote vervoersbedrijven kregen steeds minder wagens op de weg. Dat gebeurde niet alleen bezuiden de Westerschelde, maar ook benoorden ervan. Zeeuws-Vlaanderen kreeg bovendien ook nog eens te maken met een vlucht van overheidsinstellingen en een toeristische markt die zwaar onder druk kwam te staan. De groei in de dienstensector vooral in Goes en Middelburg, het uitdijen van onderwijsinstellingen en de komst van de Rooseevelt Academy zorgden voor enige compensatie voor het banenverlies in de andere sector. Iets dat in Zeeuws-Vlaanderen beperkt bleef tot een bescheiden, doch gestage groei in de zorgsector.
Per saldo is de werkgelegenheid in Zeeland gekrompen de voorbije twintig jaar in plaats van gegroeid, maar het slinken van het aantal actieven in deze provincie wordt dit gegeven al jaren gemaskeerd.
Wat ik al zei, jarenlang verkondig ik deze boodschap en maan ik bij gelegenheid bestuurders en maatschappelijke entrepeneurs (bv woningbouwcorporaties) tot actie. Tot een bundeling van krachten, tot het ontwikkelen van visie en een gedegen regionaal ontwikkelingsbeleid. Ik zal niet zeggen dat er niets wordt gedaan in de jaren 80 en 90 staken respectievelijk Ron Barbé en Daan Buinooge als Zeeuws verantwoordelijken voor economie veel Europees steun geld in allerhande projecten (van tulpenbollenteelt tot isolatiemateriaal uit vlas), Zeeland Seaports werd opgetuigd om te dienen als motor voor de economie van de provincie en even heeft dat ook gewerkt totdat de Westerscheldecontainerterminal in eerste instantie werd getorpedeerd. De bestuurders die na hen kwamen hebben – op een kortstondige uitzondering na – nooit meer aan de economische kar getrokken. Laatstelijk heeft GroenLinks gedeputeerde Wiersma nog wel getracht met een groene revolutie een en ander aan gang te zetten, maar dat heeft tot op heden niet meer opgeleverd dan een aantal kassen in de polder bij Westdorpe en een laboratorium op Belgisch grondgebied.
Mij is regelmatig zwartgalligheid verweten. Dat mag, maar ik deed niets anders dan conclusies trekken op basis van cijfers, van feiten.
En sinds kort krijg ik bijval. Uit wetenschappelijke hoek.
Maar echt blij om mijn gelijk ben ik niet. Integendeel.
Wordt binnenkort vervolgd….

Over van Gremberghe

Journalist en internetondernemer. Verslaggever in algemene dienst. Schrijft over Zeeland, Neder- en buitenland. Over wat wel en niet gebeurt, over reizen en soms over gewone mensen. Immer gedreven en oprecht, voor zover daar sprake van kan zijn.
Dit bericht is geplaatst in DAAR : Zeeuwse zaken, HIER ; Zeeuws-Vlaamse zaken. Bookmark de permalink.

Eén reactie op Nou!!!

  1. Tom schreef:

    De problemen constateren is nog altijd makkelijker dan de oplossingen bedenken.

Reacties zijn gesloten.