Snoopy

Ik ben niet echt een dierenliefhebber. Niet, omdat ik niet van dieren zou houden, maar meer omdat ik vind dat wanneer je huisdieren neemt, je er ook in moet investeren. Tijd en aandacht ervoor hebben. Om elke dag met een hond een toertje te gaan kuieren is aan mij niet besteed. Ook al, omdat ik ook zonder hond al weinig op heb met wandelen. Sterker nog, ik gruwel ervan.
Nee, in vroeger jaren haalde ik hooguit een parkietje in huis, dan kon ik nog net aan. Toen vrouwlief bijna veertien jaar geleden kwam afzetten met een wit-rossig katertje was ik niet uitgsproken enthousiast. Maar ja, de meisjes zijn klein, houden van dieren en ja naar katten heb je amper om te kijken…
Snoopy bleek een scheet van een beest, speels in zijn jonge jaren, lief, groot en gedwee later. De kinderen gingen een voor een het huis uit, vrouwlief resideerde meestal in het westen en wie bleef echter achter met Snoop en zijn nichtje (een kat afkomstig uit dezelfde familie die een jaar later werd aangetrokken)? Juist ja, moi.
Ik zorgde voor het eten, een schone kattebak, een beetje water een aai op zijn tijd, binnen- en buitenlaten, druppeltjes, pilletjes, het schoonmaken van oogjes enzomeer en zoverder….
In de loop der jaren krijg je, of je wilt of niet, toch een band met die dieren. Ik vooral met die wat sullige, maar o zo brave kater. Kwam ik ’s avonds laat thuis, dan zat-ie om het hoekje van het huis me op te wachten en sprong-ie naar mijn broekspijpen. Vertrok ik op de bank gelegen naar Tir na Nog of een ander dromenland, dan lag-ie ronkend, spinnend tegen me aan.
Vanochtend is Snoopy ingeslapen. De laatste weken waren een martelgang geweest. Voor hem, maar ook voor ons. Zijn nieren vertikten ’t en hij wou niet meer eten. Medicijnen, dwangvoeding, het bood weinig soelaas. De dikke, sterke kater was een vel vol botten geworden. Hij wankelde op zijn pootjes, zijn ogen gingen amper nog open.
Vanochtend hebben we ‘m nog voor een laatste maal geknuffeld en bracht mijn vrouw ‘m naar de dierenarts. Pijn heeft het beestje niet meer geleden. Eerlijk gezegd had ik, toen het dier in ons gezin kwam, nooit kunnen bevroeden dat afscheid nemen van een huisdier zo pijnlijk zou zijn…

Over van Gremberghe

Journalist en internetondernemer. Verslaggever in algemene dienst. Schrijft over Zeeland, Neder- en buitenland. Over wat wel en niet gebeurt, over reizen en soms over gewone mensen. Immer gedreven en oprecht, voor zover daar sprake van kan zijn.
Dit bericht is geplaatst in HIER ; Zeeuws-Vlaamse zaken. Bookmark de permalink.

2 reacties op Snoopy

  1. Megan schreef:

    Een beter leven had hij niet kunnen wensen! Ik ben blij dat ik van het weekend al wat afscheid heb kunnen nemen en hem nog eens goed heb kunnen vertroetelen. Het zal raar zijn om thuis te komen en Snoopy niet meer voor je neer ploft om geaaid te worden. Maar het is beter zo voor hem. Dankje voor het goede verzorgen de afgelopen weken ik kan me voorstellen dat het niet altijd even fijn was dat heb ik zelf ook gemerkt dit weekend! En ik weet zeker dat hij het zelf ook voelde dat wij hem met liefde verzorgd hebben al die jaren!

    Liefs, Megan

  2. Stan dc Bakker schreef:

    Dit verhaal komt me bekend voor. Is ons (gelukkig) ook overkomen. Veel jaren geleden kwam er onder druk van onze dochter een hond in huis. Mijn vrouw wilde dat graag, maar ik verzette me met hand en tand. Een “strontkar” in huis? Amme nooit niet! Maar ze kwam, en ze heette Kiena, een blonde Labrador. Wist mij binnen een maand volledig in te pakken en ik ging op een nog nooit geziene manier van dat beest houden. Ze kon praten, voelde en dacht met je mee maar vooral: ze was onvoorwaardelijk in het geven van liefde en vriendschap. Toen, op een dag, werd ze ongeneeslijk ziek. Dat weerhield haar er niet van ons datgene te blijven geven waarvan ze meende dat we daar recht op hadden: juist, liefde en vriendschap. We hebben haar thuis in laten slapen. Hebben om haar meer tranen gelaten dan we om menig mens gedaan hebben, en daar schaam ik me niet voor. Mensen die nooit een dier hebben gehad, zullen hier smalend om lachen. Advies: neem ook eens een dier in huis, en geef dan nog eens je mening.

Reacties zijn gesloten.