Freeke

Cees is niet meer. De Lijst Cees Freeke bedoel ik. De oud-belastinginspecteur en zijn kleine aanhang haalden 543 stemmen bij de laatste gemeenteraadsverkiezing, ruim honderd te weinig om het zeteltje dat de LCF innam terug te kunnen bezetten. De uitslag zal de oude Fortuijnist pijn hebben gedaan. Temeer, omdat zijn aanhang bijna halveerde. Dat het kiezersvolk met de SP en TOP een aardig alternatief hadden voor de Rotterdamse wetboekvreter zal hoogst waarschijnlijk het stembusresultaat hebben beïnvloed.
Freeke zal gemist worden in de raad. Niet vanwege zijn invloed of zijn bindende kwaliteiten, die had-ie hoegenaamd niet. Niet om zijn heldere, steekhoudende betogen, want die stak-ie zelden af. Nee, hij zal gemist worden omdat-ie de enige luis in de dikke Terneuzense pels. Omdat-ie zout strooide in open wonden, omdat-ie regelmatig iets aansneed dat de ambtenarij of de alwetende wethouders mooi over het hoofd hadden gezien. En dan zat-ie in de raadzaal, met zijn wetboeken, brallend en mompelend in zijn Rotterdamse tongval te zoeken naar dat bewuste wetsartikel dat weer eens met de voeten werd getreden.
Cees zal ook gemist worden om zijn WOBjes, zijn onderzoeken naar volledige openheid, die enkele keren het college van Terneuzen toch ietwat in verlegenheid brachten.
Cees had, als-ie in goede doen was, ook humor. Iets wat in de saaie vergadering van de Terneuzense raad best een plek had. Freeke was de man van het ongeventileerde ongenoegen in de Terneuzense wijken en dorpen. De ontevredenen gaf hij een stem. Maak uit de uitslag niet op dat groot-Terneuzen tevreden is, dat zou een foute inschatting zijn. Cees heeft nu alle tijd om zich in te zetten voor de beweging van de neo-Mozart uit Venlo, iets wat Cees de grote leider dit voorjaar al min of meer had toegezegd te doen.
Cees is dus niet dood, maar werkt wel aan zijn wederopstanding.
O ja en Jo, Jo Baart, die een paar honderd stemmen bijeensprokkelde, is voorgoed ondergedoken.