Jarenlang heb ik de politiek in deze regio van een afstand kunnen gadeslaan. Mocht er ook over berichten. Hoorde en zorgde voor wederhoor, iets wat tegenwoordig op zich amper nog een journalistiek gebruik is. Nu de krant voor mij geen rol meer speelt, dacht ik een lokale partij in de eigen woonplaats te kunnen helpen met de verkiezingscampagne.
Algemeen Belang Groot Hulst stelde mijn inzet op prijs en na het bezoeken van enkele vergaderingen raakte ik zelf begaan met de besognes van de groepering. Ik moet zeggen de sfeer binnen de club is goed, er is discussie zonder ruzie, er is ruimte voor meningsverschillen zonder dit de saamhorigheid aantast en het intellectueel potentieel binnen de club is veel groter dan ik voorheen dacht waar te nemen. We praten met elkaar over de hekwerken bij Snis, maar ook over kernenergie, over het organiseren van gemeentelijke mislukkingen en een dorpsvoorziening in Kloosterzande. De actieve groep bestaat uit mensen van in de dertig tot ver in de zeventig, afkomstig uit diverse woonkernen in dee gemeente Hulst. En eigenlijk door te participeren in zo’n lokale beweging leer ik elke dag wat bij.
Dat doe ik overigens ook in een andere gemeente waar ik een andere partij mocht helpen. Een landelijke partij, die op lokaal niveau zich in deze campagne zo min mogelijk als landelijke partij presenteert. De aandacht richt zich op de mensen in Terneuzen die de politiek handen en voeten moeten geven. Ook hier is men er in geslaagd jong en oud te binden. De campagne spitst zich toe op plaatselijke zaken zonder de ideologische principes te vergeten. Binnen deze ploeg wordt gesproken over dezelfde problematieken (het enige wat verschilt is de gemeente), dezelfde gevoeligheden en met een zelfde gedrevenheid.
Wta ik ervaar is dat politiek op lokaal niveau altijd een zaak is van mensen. Ik bewonder mensen die zich in deze tijd willen inzetten om via politiek-bestuurlijke weg iets voor de samenleving te betekenen. De vijver waaruit partijen moeten vissen wordt steeds kleiner. Politiek is bij veel gewone mensen iets verwerpelijks geworden, een zaak voor zakkenvullers en plucheplakkers, om vriendendiensten te bewijzen en meer van zulks. Populisten jutten het kiezersvolk op de gevestigde orde te boycotten, weg te stemmen, weg te jagen. Niemand is volgens hen meer te vertrouwen, omdat ze toch maar wat aanmodderen.
Ik vind dat baarlijke nonsens. Wie zoveel kritiek heeft op politieke groeperingen of partijen begint geen platform of actiegroep, maar meldt zich aan bij een politieke beweging waar hij of zij affiniteit mee heeft. Kankeraars hebben geen recht van spreken. Zeikerds zijn gewoon zeikerds en sommige eikels worden nooit een boom. Politiek, besturen, is mensenwerk.
En als mensen die gekozen willen worden slecht kunnen debatteren, zoals woensdagavond in Hulst en eerder op andere plekken in de regio, dan is een debatvaond saai en mat. Maar ook niet meer dan dat. Op 3 maart maak ik het vakje achter mijn eigen naam rood en denk voor het vervolg, zij zoeken het maar uit. Maar ik ga wel stemmen en hoop dat dit voorbeeld, ondanks alles, breed gevolgd wordt.
